St’ebbica nni ruvinau li figghi
sulu di negghia ti cummogghi
a giuvintu’ nun voli cunzigghi
sulu pesti, e colliri arricogghi
sta sucita,’ brutta cumpagnia
‘nfamigghia, amanu l’a’ fuddia.
Quantu lacrimi l’ì poviri matri
’u figgihiu c’à droga s’avvintura
v’u’ giuru, su l’arma di me patri
u ‘nci basta, sgranari l’a’ curunu
chista, n’a’ sucita’ fatta di latri
cu l’occhi toi : viri ’a’ sipurtura
Finiu l’u’ tempu, cu patri cuntava
puru si l’a’ cririamu……. jttatura
l’a’ famigghia unita raggiuntava
e dintra s’arrispirava : aria pura
si dici che curpa d’u’ pugressu
iu sta ‘mmaliriziuni l’a’ cunfessu.