St’ebbica nni ruvinau li figghi

sulu di negghia ti cummogghi

a giuvintu’ nun voli cunzigghi

sulu pesti, e colliri arricogghi

sta sucita,’ brutta cumpagnia

‘nfamigghia, amanu l’a’ fuddia.

Quantu lacrimi l’ì poviri matri

’u figgihiu c’à droga s’avvintura

v’u’ giuru, su l’arma di me patri

u ‘nci basta, sgranari l’a’ curunu

chista, n’a’ sucita’ fatta di latri

cu l’occhi toi : viri ’a’ sipurtura

Finiu l’u’ tempu, cu patri cuntava

puru si l’a’ cririamu……. jttatura

l’a’ famigghia unita raggiuntava

e dintra s’arrispirava : aria pura

si dici che curpa d’u’ pugressu

iu sta ‘mmaliriziuni l’a’ cunfessu.