Strasatti  mia  : terra  unurata

vistuta di stu  suli, si  squisita

Nutrichi l’i’ figghi ‘nnamurata

l’omu jungi cca, e trova la vita.

Iu di strasatti, tantu nnamuratu

sutta l’i’  peri, trovu l’u’ tappitu

e dda famigghia, mia cunzulatu

trovu sta terra, un piattu cuntitu.

Strasatti:  un paiseddu eccellenti

n’a’ famigghia quatranu l’i’cunti

risistinu, e supportan’i’  firmenti

e dir’a’ virita’ un  trova, affrunti.

Ni stu paisi, ‘mpera l’u’ viddanu

u strasattaru e’omu chi nnustria

nuddu resta, cu li manu, mmanu

 stu populu, ti nutrica l’a’ mastria.

Ci basta chi si’ movi, pi campari

sunnu cuntati, l’omini ncuscenti

ugn’un‘i chisti, cerca di varagnari

o’ strasattaru: un ci manca nenti.

Quarcunu nzudispattu parra e dici

ma tutti dudici:  unn’i’ li trovi chini

un  cuntinu’ ruttu cu mancia rarici

 unn’i’  canusciu “ROSI”senza  spini.

Strasatti sapi  dari:  e’  so’ figghi

 assem’u’ travagghiu, l’u’ murali

 l’amuri l’u’ pani : e’ l’i’ cunzigghi

chi ’onur’a’“SICILIA e lu STIVALI”.