‘U marinaru di lenza quannu pisca
aspetta sempri c’abbucca l’u pisci
ci duna la’ curpa sempr’a’ lisca
chistu, l’unicu difettu chi capisci.
a canna manu l’i vrazza ci li stanca
spera chi tocca ddu pisci affamatu
sempri aspittannu l’u ciatu ci manca
e si movi tuttu comu nnu dannatu.
Scarsa l’a pisca ’u senzu s’u ‘mpanna
Supra l’a rocca si senti agghiuvazzatu
L’u’ criri assai mischin’u’ risurtatu.
talia da lenza, pi nenti l’u’ cunotta
abbogghia d’haviri l’isca assistimata
comu omu, si criri nna cosa morta
un penza di, putiri mittiri ‘a pignata.