Amu manciatu ni lu stessu piattu
n’àmu abbrazzatu gioi e affanni
amu tinutu strittu lu cuntattu
senza fari mai u spenni e spanni.
Dù cori pi la vita ‘ncumpagnia
ni cunfissamu senza cunfissuri
una bannera russa sbinnulia
crisciuta cu l’asta di l’amuri.
Amu purtatu avanti ‘na famigghia
stanchi, affannati, comu d pizzenti
‘na taula, dù seggi e ‘na cavigghia
amu tiratu sulu cu li renti.
Comu li chiova ‘ntesta li capiddi
n’àmu tinutu u munnu cu li spaddi
dintra di l’occhi coscinu faiddi
supra lu schinu facimu li caddi.
Amu campatu ‘mmenzu a tanta amici
stimati e apprizzati di la genti
l’umanitati ni fa di curnici
privi di sordi ma tantu cuntenti.
Tutta la vita cu li peri ‘nfunnu
campari di stentu u nostru forti
i nostri manu scavanu ‘stu munnu
chini d’amuri pi la bòna sorti.