Vicchiaia

Finivi, com’u’ brocculu  ciurutu

persi : tutti  l’i’  ciuri  pi  l’a’ via

musciu, spilatu,addummisciutu

Un putia finiri, peggiu d’accussia.

E’ cosa brutta addivintari vecchiu

ti  teni all’additta : pi scummissa

chiangi quannu ti tali’ o’ specchiu

l’a’ vicchiaia : m’arridduciu  fissa.

Di picciottu : criscivi ‘nfirrantutu

e   faciva  tantu  granni l’a’ ricota

ma ora chi, m’arridduci  sprimutu

Junger’i’ gruppa tutti,‘ndi na vota.

Chiangiu siddu  penz’a’piccuttanza

u ’mmi sintiva, un poviru alluccutu

ora ‘nno corpu manca l’a’ sustanza

e mancu “CRISTU” mi po’ dari aiutu.

Vurrissi  ‘ncuntrari, l’i’ vint’anni

e  tanta forza:  appari d’un liuni

Jungiri n’autra vot’a’ tutti banni

e daricci’a’ vicchiaia nnu scussuni.

Criu chi, mi resta sulu l’u’ pinzeri

c’a’  vicchiaia,  tu finisci di capiri

 trovi  furtuna  si’ :  ti reggi ‘mperi

Basta ci penzi, aumenta lu suffriri.

L’a’ spiranza, e’  jungiri  ddu pizzu

putiri  gorimi l‘u’ munnu sistimatu

truvari quarch’e’ rosa ‘nno capizzu

Accussi facennu, ‘ntrattinir’u’ ciatu.

Questa voce è stata pubblicata in Poesie dialettali siciliane e contrassegnata con , , , , , . Contrassegna il permalink.

Rispondi

Inserisci i tuoi dati qui sotto o clicca su un'icona per effettuare l'accesso:

Logo di WordPress.com

Stai commentando usando il tuo account WordPress.com. Chiudi sessione /  Modifica )

Foto Twitter

Stai commentando usando il tuo account Twitter. Chiudi sessione /  Modifica )

Foto di Facebook

Stai commentando usando il tuo account Facebook. Chiudi sessione /  Modifica )

Connessione a %s...