L’a gente : vennu di luntana via
p’abbrazzari, suli, rina e’ mari
divirtutu ti ringrazia l’u’ MISSIA
trov’à spiaggia chi l’ù sap’amari
Suli e mari, chi uduri stupentu
e nni manteni a tutti cunzulati
tinemunillu ‘ncori, stu mumentu
st’amuri granni chi porta l’estati.
L’a vera estati : ci dura du’ misi
trovi miliuna di pirsuni pi la via
l’à genti, si nni scappa r’ù paisi
alluntan’a stanchezza e s’arricria.
A spiaggia miliuna d’umbrilluna
u’suli è ‘nnamuratu chi ti cosci
l’unni du mari ti parinu scaluna
u’càuru putenti, a nuddu nosci.
‘U pueta : mitti all’opira la vuci
‘u celu : sapi farinni di specchiu
l’estati tra l’i’ ciuri nni cunnuci
ti scordi puru si diventi vecchiu
I meghiu ferii, s’abbrazzi l’u mari
c’u’ càuru fa beni tutt’ù sannu
puru si senti l’i’ carni spaiddari
suli : speru ‘ncuntrariti natr’annu.