Fumu l’a’ pipa : pi diminticari
l‘ù fumu, maestru di l’ù jocu
fumannu, mi scordu di pinzari
e mi cosciu, ‘i carni senza focu.
Si nni sta fudda, trovu l’ù traviu
addumu,e ‘ ncasciu lu cuvecchiu
si sta ricca fumazzata, mi stravia
mi scordu puru si diventu vecchiu.
‘U fumu, unn’i’ purseri fantasia
ti cunfunni l’à testa, nun capisci
nno ciriveddu arrunchia fitinzia
avissi à pinzari, è t’addummisci.
Tra ‘i tanti fumazzati di la pipa
‘u munnu ti furri’a’ l’u’ riversu
‘u cori, è ù ciriveddu, si smudica
e l’ù boia assassinu: fà successu.
A fumazzata dorvica l’u’ passatu
e tutt’i ddi mali fatti du guvernu
ti scordi, ‘i genti c’ann’ammazzatu
e ti trovi ch’i peri ni l’u’ ‘nfernu.
L’u’ dicu a tutti vui: cari amici
stu fumu, chi fà vidiri maistusu
ti lassa, campu libbiru e’ nnimici
hai novant’anni, e ti criri vavusu.
S’ù gnòrnu l’ù tabbaccu nni finisci
e ghisannu l’occhi, viri celu nettu
penzannu dda gintazza ti pirisci
tu trovi ’a casa, priva di l’ù tettu.
S’à fumazzata dorvica lu piaciri
hai scavatu l’à vita nni sta terra
c’ù fumu nun ‘nzervi: ù poi capiri
a’ l’ù nnimicu tò, facci l’à guerra.