‘I vucabuli chi sustennu la famigghia

su’…. l’amuri, l’umilta’ e l’u’ surrisu

a’ matina quannu l’omu s’arrisbigghia

e’ un’Angiulu crisciutu ‘mpraddisu.

La bona parola, e’ comu l’u’ specchiu

pi ccu ci criri : l’a’ vera ricchezza

‘i mali paroli : sutta l’u’ cuvecchiu

e a’ famigghia, campa d’alligrizza.

L’umilta’, l’a’ firucia, e l’u’ rispettu

vucabbuli, chi scanuscinu l’èrrori

su pallati in’Italianu : ò in dialettu

ti sazzianu d’amuri, u’ nostru cori.

Pi ccu ama priricari stu canturi

cu’ amuri, s’alluntana di la braci

recita ‘nnà priiera, a’ l’u’ SIGNURI

e l’a’ famighia : vivi ‘nzànta paci.