L’omu chi lassa l’a’ terra natia
‘u cori ‘nni l’ù pettu sù mazzia
mai ci basta l’acqua di l’à stiva
‘nterra stranera, un c’è garanzia.
Mentri camina penza, si ricorda
l’amici stritti di l’a’ picciuttanza
terra e famigghia mai si la scorda
ogni minutu : senti l’a’ mancanza.
Dunni si trova ‘ncontra l’à strania
basta ci penza, fa l’ù sangu grossu
penz’a’ famigghia, e seguta la via
a sta manera s’alluntana du fossu.
Cu ama l’a’ vita ama l’a’ so terra
prea e fa cruci pi scaramanzia
guai e ‘mmalidizioni l’i’ sutterra
sta suffrennu : pi l’a’ nustalgia
cerca l’a’ vita detesta l’à guerra
ti recita ‘nna priiera e cusi’ sìa.