L’acqua surgiu nno munnu pi distinu,
ci fa di specchiu: a lu suli biunnu,
fa di la terra : un granni jardinu,
senza l’acqua un cuntass’u munnu.
Mai si stanca nni l’u’ so’ caminu
dintra la terra si nni trasi nfunnu,
senza l’acqua l’omu passa i guai
n’àpplausu : p’u’ beni chi ‘nni fai.
Di l’acqua, ‘nni facemu milli usi,
nn’arrial’a’ vita, tantu ginirusa
nni l’i’ trvagghi trasi, cusi, e scusi
‘nni sapi fari à vita, armuniusa:
Puru si cunti quattru coccia spusi,
sunn’ai l’acqua la vita, è cunfusa,
l’omu si dissita sciaqua, e dici,
grazz‘a natura, chi l’acqua ni fici.
Nni sapi arrialari : a tutti à vita,
l’omu : mezzu l’acqua si cunchia,
l’acqua no munnu a campari ni’nvita,
dunni c’e’ l’acqua, l’omu s’arricria.
Un c’e’ bisognu, di essiri cuntita,
cu fici l’acqua : avia tanta mastria,
ù specchiu du munnu, l’à biddizza,
dunni c’e’ acqua, tu trovi ricchezza.
All’omu : sapi daricci l’a’ vita,
all’universu, ci duna l’u ciatu,
tutt’à natura trov’à campa vita,
senz’àcqua,ù munnu è dannatu.
Nui l’aduramu pi quantu è squisita
‘a mugghiu cosa: chi fici’ ù CRIATU,
mezzu l’acqua, ni criscem’ù senzu,
ni dun’à vita senza, ù ricumpenzu.