L’acqua surgiu ‘nno munnu pi distinu;
ci fa di specchiu a lu suli biunnu,
fa di la terra un granni jardinu,
senza l’acqua nun cuntassi u munnu;
Mai si stanca ni lu so caminu
dintra la terra si ni trasi ‘nfunnu,
senza di l’acqua l’omu passa i guai
n’àpplausu pu beni chi ni fai.
Di l’acqua ni facemu milli usi,
n’arriala a vita, tantu ginirusa
‘nni li travagghi trasi, cui, scusi,
‘nni sapi fari a vita armuniusa;
Puru si cunti quattru coccia sfusi,
si ‘un àai l’acqua la vita è cunfusa,
l’omu si dissita sciacqua e dici,
grazzi a natura chi l’acqua ni fici.
Nni sapi arrialari a tutti a vita,
l’omu mezzu all’acqua si cunchia,
l’acqua ‘nnò munnu a campari ni’nvita,
dunni c’è acqua l’omu s’àrricria;
Un c’è bisognu d’éssiri cunita,
cu fici l’acqua avia tanta mastria;
u specchiu di lu munnu, la biddizza,
dunni c’è acqua tu trovi ricchizza.
All’omu sapi daricci la vita,
all’Università ci duna lu ciatu,
tutta a natura trova a campavita,
senza acqua u munnu è dannatu;
Nui l’aduramu pi quant’è squisita,
a megghiu cosa chi fici u CRIATU,
‘mmenzu di l’acqua ni criscemu u senzu,
‘nni duna a vita senza ricumpenzu.