U surrisu è donna

Donna :  m’arrialasti  l’u’ surrisu

Iu scriviri puisia,   u’mmi  vriognu

Taliann’a’ ttia :  vitt’u’  paraddisu

‘ncuntrariti,  n’havia  tant bisognu.

“U  visu toi,  un granni  cunfissuri

com’u suli, ò  l’aurora  dù  matinu

fai   si’,  chi  l’u’  jornu  si   culuri

armuniusa  ci rallegri  l’u’  fistinu.

‘U pueta  cusi  e  scusi  l’a natura

fa   c’arricogghi  l’i’ paroli  persi

 e  senza  fari  cunti  da’   statura

tutt’i’  paroli,  l’i  riduci  in  versi.

‘U surrisu, granni   fundi di caluri

‘u  labbru, sa’ di essir  l’u’ DIVINU

cu   ginirusita’…….. crisci  l’amuri

e  ‘ nni sapi arrialari :  l’u’  fistinu.

Questa voce è stata pubblicata in Poesie dialettali siciliane e contrassegnata con , , , , , . Contrassegna il permalink.

Rispondi

Inserisci i tuoi dati qui sotto o clicca su un'icona per effettuare l'accesso:

Logo di WordPress.com

Stai commentando usando il tuo account WordPress.com. Chiudi sessione /  Modifica )

Foto Twitter

Stai commentando usando il tuo account Twitter. Chiudi sessione /  Modifica )

Foto di Facebook

Stai commentando usando il tuo account Facebook. Chiudi sessione /  Modifica )

Connessione a %s...